قهوه عربی شده واژه «کفا» یا کافا است که در اصل نام منطقه و شهری در جنوب غربی اتیوپی است که گیاه قهوه در ابتدا در آنجا یافت شده است. زبانشناسان عرب میگویند واژهٔ قهوه در اصل نام نوعی شراب بوده، بعدها نام این نوشیدنی شده و همچنین میگویند ریشهٔ این واژه قها به معنی بی اشتهابودن است زیرا در گذشته تصور بر این بود که این مایع باعث بی اشتهایی میشود. این واژه هم چنین از راه زبان ترکی به زبانهای اروپایی هم راه یافته است.[۱][۲] چندین دلیل دیگر برای نامگذاری قهوه آورده شده که یکی از مشهورترینهای آن این است که این واژه از یک زبان اتیوپیایی و یایک زبان آفریقایی دیگر گرفته شده باشد و در اصل نام منطقهای به نام کفا در جنوب غربی اتیوپی بوده است. گمان میرود که گیاه قهوه در ابتدا آن جا یافت شده. در ضمن مردم آن منطقه به این گیاه بون میگویند.
دین اسلام نوشیدنیهای الکلی را حرام بشمار میآورد و نوشیدنی قهوه به عنوان جایگزینی برای نوشیدنیهای الکلی استفاده میشد. این نوشیدنی از قرن ۱۳ میلادی شروع به محبوب شدن کرد و تا اوایل قرن ۱۵ میلادی در مصر، شام و عثمانی پرمصرف شد و در همه این شهرها قهوهخانههایی برپا شد.
مقامات مذهبی در مکه، قاهره و استانبول تلاش کردند تا مصرف آن را ممنوع کنند. شیخها بر سر شباهت اثرات قهوه و الکل بحث میکردند و برخی به این اشاره میکردند که دست به دست کردن قوری قهوه، بی شباهت به دست به دست کردن پیاله شراب، نوشیدنی ممنوعه در اسلام، نیست. قهوهخانه نهادی جدید بود که مردان در آن جمع میشدند و به صحبت کردن، شعرخوانی و بازیهایی مانند تخته نرد و شطرنج میپرداختند. آنها به مرکزی برای تجمع متفکران و به صورت ضمنی به رقیبی برای مسجد به عنوان محل ملاقات جمعی بدل شده بودند.[۳] برخی عالمان دینی معتقد بودند که قهوهخانه حتی از میکده هم بدتر است و مقامات هم متوجه شده بودند که این اماکن میتواند تبدیل به لانههای فتنه"شود. با این حال همه تلاشها برای ممنوعیت مصرف قهوه، حتی با وجود صدور حکم اعدام در دوره سلطان مراد چهارم (۱۶۲۳ تا ۱۶۴۰ میلادی)، به شکست انجامید. نهایتاً عالمان دینی به اجماع رسیدند که مصرف قهوه مباح است.[۳]
قهوه از دو مسیر به اروپا راه یافت، از طریق تجارت زمینی امپراتوری عثمانی و از طریق تجارت دریایی، از بندرهای [یمن]] و شاخ آفریقا.[۳] پس از آغاز قرن ۱۷، گیاه قهوه که با قاچاق دانههای بسیار حاصلخیز به کشور هند راه یافته بود، در این کشور هم پرورش یافت. تقریباً در سال ۱۶۵۰ میلادی، قهوه به کشور انگلستان وارد میشد و قهوهخانهها در شهرهای آکسفورد و لندن تأسیس شدند. کشت گیاه قهوه در انگلستان از همان زمان آغاز گردید، اما آفتها و شرایط نامناسب جوی، گیاهان قهوه را نابود نمود و انگلیسیها مجبور شدند به جای کشت قهوه، به کشت چای روی بیاورند.[۴]
در ابتدا در اروپا به قهوه، به عنوان نوشیدنی مسلمانان، با دیده شک نگریسته میشد، ولی گفته میشود که در حدود سال ۱۶۰۰، پاپ کلمنت هشتم چنان از یک فنجان قهوه لذت برد که انحصار آن در دست مسلمانان را خطایی بزرگ دانست و خواستار "تعمید دادن" آن شد. نوشیدن قهوه در اتریش، پس از شکست حصر وین در سال ۱۶۸۳ و مصادره ذخیره بزرگی از قهوه از ترکهای شکست خورده، افزایش شدیدی یافت.[۳] تا قبل از آغاز قرن ۱۸، استفاده از نوشیدنی قهوه در سراسر اروپا رایج شده بود. کشورهای اروپایی این گیاه را به مناطق گرمسیر معرفی کردند تا این کشورها نسبت به کشت و تولید انبوه گیاه قهوه اقدام نمایند.
در اروپا هم مانند خاورمیانه، قهوهخانهها به مکانی برای معاشرت، مطالعه و تبادل نظر دربارهٔ موضوعات روز بدل شد. یک شباهت دیگر، امکان تبدیل آنها به مکانی برای اجتماع عناصر نامطلوب و خرابکاران بود. چارلز دوم، پادشاه انگلستان قهوهخانهها را "مکانی برای ملاقات خائنان و نشر شایعات سخیف دربارهٔ اعلیحضرت و وزیرانش" معرفی میکرد. در قرن ۱۸، قهوهخانه معروف پاریس، کافه پروکوپ، مشتریان ثابتی همچون مارا، دانتون و روبسپیر داشت که در طول انقلاب فرانسه در آنجا برای انقلاب طرح ریزی میکردند.[۳]
قهوه در زمان صفویه جای خود را در میان نوشیدنیهای روزانه ایرانیها باز کرد و نمونهای است از ورود ایران به شبکه اقتصادی جهانی آن دوران. تا قرن نوزدهم که چای به نوشیدنی غالب مردم تبدیل شد، همچنان این ماده سیاه و تلخ بسته به منطقه جغرافیایی و طبقه اجتماعی دوستداران خود را داشت. امروزه نوشیدن انواع قهوه از جمله قهوه فرانسه، اسپرسو، کاپوچینو و قهوه فوری و شیرقهوه طرفداران زیادی پیدا کرده. البته قهوه ترک بخاطر محبوبیت میان ایرانیان ارمنی از گذشته در میان مردم رایج بوده و بواسطه فال قهوه جایگاه خاص خود را داشته.
قهوه از قرن نهم در ایران نوشیده میشد. صوفیها با کمک نوشیدن قهوه میتوانستند خود را برای انجام مراسم مذهبی بیدار نگه دارند.
در دوران صفوی بود که قهوهخانهها بعنوان مکانهایی برای تجمع شاعران و هنرمندان در ایران رواج پیدا کرد.
در سال ۱۶۶۴ کاشف الدین یک داروشناس صفوی، یک رساله در مورد ارزشها و خصوصیات قهوه به شاه عباس دوم تقدیم کرد.
تاریخ فرهنگ نوشیدن چای در ایران تنها از انتهای قرن پانزدهم شروع شد. از آنجایی که کشورهای تولید کنند قهوه مسافت زیادی تا ایران داشتند، حمل و نقل قهوه به ایران مشکلات بسیار داشت؛ ولی نزدیکی تولید کنندههای عمده چای نظیر چین به جاده اصلی تجارت آن زمان یعنی جادهٔ ابریشم سبب شد که تجارت و حمل و نقل چای به سهولت بیشتری در ایران صورت بگیرد.[۵]
امروزه بزرگترین کشورهای تولید کننده قهوه عبارتند از: پورتو ریکو، برزیل، کلمبیا، ویتنام، اندونزی، مکزیک و هند. البته در هفتاد کشور دیگر هم قهوه تولید میشود، ولی میزان تولید آن کشورها کمتر است. بزرگترین وارد کنندکان قهوه، ایالات متحده آمریکا، آلمان، ژاپن، فرانسه، ایتالیا و اسپانیا میباشند. بیشترین میزان مصرف سرانه قهوه در کشورهای فنلاند (۱۱ کیلوگرم)، دانمارک (۹٫۷ کیلو گرم)، نروژ (۹٫۵ کیلوگرم)، سوئد (۸٫۶ کیلوگرم) و استرالیا (۷٫۸ کیلوگرم) مشاهده شدهاست. ایالات متحده آمریکا با اینکه بزرگترین وارد کننده قهوهاست، اما مصرف سرانه آن تنها ۴٫۱ کیلوگرم میباشد.[۶]
در سالهای اخیر کشور برزیل با تولید حدود یک سوم قهوه در جهان رتبه اول را به خود اختصاص دادهاست. بعد از برزیل کشورهای ویتنام، کلمبیا و اندونزی به ترتیب در رتبههای دوم تا چهارم قرار دارند. اکثر مناطق کشت عمده قهوه بر روی کمربند استوایی و مناطق پر باران قرار دارند.
دانههای قهوه در هر منطقه عطر و بوی مخصوص به خود را دارد بر این اساس عموماً قهوه تولیدی را به نام کشور یا منطقه تولید کننده میشناسند مانند قهوه جاوا، قهوه کلمبیایی، قهوه کنا و...
انواع قهوه مرغوبترین قهوه که طعم و بویی منحصربهفرد دارد از بوتهای به نام Arabica به دست میآید که قدیمیترین نوع قهوهاست و در ارتفاع ۴۰۰۰ تا ۶۰۰۰ متر بالاتر از سطح دریا رشد میکند. حدود ۷۵ ٪ از کل قهوهای که در جهان کشت میشود Arabica است. قدیمیترین نوع قهوه Arabica موکا و جاوه هستند که امروزه نامی شناختهشده محسوب میشوند. نوع دیگری از قهوه Robusta نام دارد که در بلندی ۲۵۰۰ پایی رشد میکند و بیشتر از Arabica تحمل سرما را دارد. میزان کافئین Robusta دو برابر Arabica است، اگرچه بو و طعم آن در رده پایینتری قرار دارد و ارزانتر است. Robusta حدود ۲۵ ٪ از کشت قهوه جهان را تشکیل میدهد. نوع مرغوب آن هم برای تهیه اسپرسو به کار میرود. نوع دیگری از قهوه که در آفریقای غربی میروید Liberica نام دارد که درصد بسیار اندکی از دانههای قهوه از این نوع هستند.
۱. ۷ دقیقه: بو دادن ملایم (AMERICAN ROAST)
۲. ۹ الی ۱۱ دقیقه: بو دادن متوسط (CITY ROAST)
۳. ۱۱ الی ۱۳ دقیقه: بو دادن تا حد تیره (FRENCH ROAST)
۴. ۱۴دقیقه: تیرهترین حالت (ESPRESSO ROAST)
در وین، قهوه به همراه یک لیوان آب سِرو میشود، مانند فنجانهای کوچک قهوه ترک قوی با رسوب غلیظ در استانبول، دمشق و قاهره.
قهوه محلی خلیج فارس معمولاً تلخ است و با ترکیب هل یا ادویههای دیگر تهیه میشود. معمولاً آن را یک بار با اندکی تأخیر، پس از ورود مهمانها سرو میکنند – زود سرو کردن آن میتواند نشانه بی ادبی و عجله باشد – و یک بار پیش از خروج آنها. بسیاری اوقات آن را درست پیش یا پس از نوشیدن یک فنجان کوچک چای شیرین مینوشند. ترتیب سرو کردن این نوشیدنی متفاوت است اما این دو نوشیدنی بسیار متفاوت باید در یک فاصله زمانی کوتاه نوشیده شود.[۳]
در ایران، قهوه ترک معمولاً در فنجان کوچک نوشیده میشود و گاهی نوشیدن آن با آداب خاصی برای فال گرفتن با باقیمانده آن انجام میگیرد.
۱- به دلیل خاصیت نشاط بخشی قهوه، ضد افسردگی است.[۷][۸]
۲- نوشیدن یک فنجان قهوه در بسیاری از مواقع سردرد را برطرف میکند.[۹]
۳- قهوه به دلیل داشتن مادهای به نام تانن از پوسیدگی دندان جلوگیری میکند.[نیازمند منبع]
۴- تحقیقات ۹ ساله دانشمندان ژاپنی نشان میدهد مصرف منظم قهوه به دلیل دارا بودن اسید کلروژونیک، خطر ابتلاء به سرطان کبد را تا ۴۹ درصد و مصرف نامنظم قهوه میتواند خطر ابتلاء به سرطان کبد را تا ۲۹ درصد کاهش دهد.[۱۰][۱۱]
۵- محققان هلندی به این نتیجه رسیدند که نوشیدن یک فنجان قهوه در طی روز خطر ابتلاء به دیابت را کاهش میدهد. زیرا ترکیبات موجود در قهوه از جمله منیزیم و پتاسیم به سوخت و ساز قند در بدن کمک میکند.[۱۲]
۶- بوییدن دانههای قهوه میتواند باعث بازگشت اشتهای از دست رفته پس از آشپزی شود. مولکولهای قهوه با حرکات جنبشی خاص خود باعث جدا شدن مولکولهای غذا از گیرندههای بویایی بینی و بدین ترتیب باعث بازگشت اشتها میشود. این دو محقق همچنین این روش را جهت افزایش سلامتی حیوانات در موسسههای تحقیقاتی پیشنهاد کردهاند.[۱۳]
۷- طبق آخرین تحقیقات دانشمندان، مصرف مکرر قهوه در طول ماه، با کاهش خطر ابتلاء به بیماری کلانژیت (بیماری کبد) همراه است.[۱۴][۱۵]
۸-، قهوه حاوی پروتئینی است که دارای اثری مشابه مورفین بوده و از خاصیت ضددرد و آرامبخشی برخوردار است. برخی از این پروتئینها مشابه پروتئینهای انسانی است. در آزمایشهای صورت گرفته بر روی موشهای آزمایشگاهی مشخص شد که اثرات تسکیندهنده پروتئینهای موسوم به opioid peptides از دوام بیشتری برخوردار بوده و با عوارض جانبی همراه نیست.[۱۶]
۹- محققان ایتالیایی با مطالعه بر روی یک هزار و ۴۰۰ بزرگسال این کشور دریافتند که عادت مصرف کم قهوه برای حفظ سلامت مغز مفید است.[۱۷]
۱۰-دارای خاصیت انرژی بخشی و اشتیاق آفرینی است.[۱۸]
۱۱-دارای نقش کمکی در چربی سوزی[۱۹]
۱۲-افزایش تحرکات فیزیکی[۲۰]
۱۳-ارزش غذایی بالا[۲۱]
۱۶-خواص مراقبتی بر روی کبد[۲۴]
۱۷-مقابلگی با برخی از سرطان ها[۲۵]
۱۸- قابلیت کاستن سکته قلبی و برخی دیگر از بیماری های قلب[۲۶]
۱۹-افزایش طول عمر[۲۷]